Hayatta bir amacınız yoksa yaşamıyorsunuz demektir.Amaçsızca bir yaşamda ne elde ettiğinize sevinebilirsiniz,ne de elinizdekinin değerini bilebilirsiniz.Ancak emek verip birşeyler kazandığınızda hayattan zevk almaya başlarsınız.

Bu şehre gelirken aklımda hep ''yeni bir hayat'' kavramı vardı.İçinde bulunduğum toplumun baskı ve anlayış tarzı,olaylara tepkileri yüzünden bunalımın son demindeydim.Bir gün dedim ki kendime ''Ben gerçekten neden yaşıyorum? Bu dünyadaki amacım ne? Biz gerçekten yaratıldık mı yoksa bütün bunlar insanlığın yarattığı bir hikayeden ibaret mi?'' Soyut fikirlerden bir türlü kaçamıyorum,beynimin içini kemiren bu sorulara hâla cevap bulabilmiş değilim ve bulabilmem de olası değil fakat bu dünyaya karşı artık gözlerim açılmış durumda.Dünyanın sorunları umrumda değil çünkü her şey hiç'e varıyor.Gözü dönmüş insanlık güç adına doğayı katlediyor,birbirini öldürüyor,din diye bize dayatılan hikayeler uğruna katliamlar yapıyor;bunun sonucunda elde ettiğimiz sadece bir ''hiç''.İnsanoğlu kendi sonunu kendi hazırlıyor.

Kötülüğe karşı asla bir şey yapamayacağız.Farklılık yaratabiliriz ama dünya üzerinde insan denen kavram olduğu sürece kötülükte olacaktır çünkü bu insanın doğasında var.Birileri hep zengin olacak,sömürecek ; diğerleri açlıktan ölecek.Bu böyle gelmiş ve böyle gidecek...

Peki,ben ''yeni hayat'' derken neyden bahsediyordum acaba? Üniversite hayatının getirdiği hareketli ortam mı,iş fırsatlarını yakalamak için yüksek notlarla okulu bitirmek mi,bir kız arkadaş bulup cinselliğin dibine vurmak mı? Hepsini düşündüm.Hiçbiri mantıklı gelmedi.Hiçbiri beni daha mutlu etmeyecekti çünkü biliyordum ki bunları elde ettiğimde zevkime doymuş ve daha fazlasını isteyecek duruma gelecektim.Günümüzdeki tüketim canavarlarından ne farkım kalacak ki böyle yaparsam? Boşver dedim kendi kendime.

Sonra sen çıktın karşıma.Açık konuşayım,sana da önyargılı davrandım ilkte.Çünkü insanları genelliyoruz biz,bunu hep yapıyoruz.Geçmişteki yaşadıklarımızın tekrarlanmasından korkuyoruz.Fakat sen bunların hepsini alt üst ettin.Seninle ilk buluştuğum gece anladım samimiyetinden,gülüşünden,bana bakışından ; sen benim için bu dünyaya gelmiştin birtanem.Elini tuttuğum an,bir an için olsa bile bütün dertlerimi unutturabiliyorsun bana.Zaman duruyor,her şey anlamını yitiriyor,sanki dünyada sadece ikimiz yaşıyoruz,sen ve ben.O kasım ayının soğuğu ve sonbaharın simgesi olan dökülmüş,sararmış yapraklar tanık oldu o gece sevgimize.Seninle yeniden doğdum ve sen bana yaşamak için umut verdin.Ve bana verdiğin o ilk öpücük...O an inan ne yapacağımı şaşırmıştım çünkü o kadar istiyordum ki bunu,pat diye öptün beni birden ama yavaşça ve dudaklarımda dudaklarından izler bırakarak...Benden daha mutlusu yoktu o an.


Artık bu şehrin bir anlamı var sevgilim...Bence mutluluk,sevdiğinle birlikte amaçsızca dolaşıp üşümek,ısınmak için birbirine sarılmaktır,onunla birlikte olduğun her anın tadını çıkarabilmektir ve inan; ben seninle çok mutluyum sevgilim...

Y.C.B

Kimim ben, niçin yaşıyorum, amacım ne? Aşk saçma bir şey, okşayışlar gereksizce tatlı, çalışmak anlamsız, şarkılar ve ateşli söylevlerse bayağı ve eski. Nereye gidersem gideyim, kendimle birlikte tasa, soğuk bir can sıkıntısı, hoşnutsuzluk ve yaşama iğrentisi taşıyorum...

Şu Yaşadığımız An

Şimdi, şu an yaşadığınız zamandır.
Şimdiyi yaşamak, neredeyseniz orada olmaktır. Peki şu anda neler düşünüyorsun? Kitaba mı odaklanıyorsun? Yoksa bununla birlikte geçmişteki bir şeyin pişmanlığını ve üzüntüsünü mü yaşıyorsun? Belki bu sabah arkadaşının sana gülümsemesiyle ne demek istediği konusuna takılı kaldın. Belki de geçen hafta utandığın bir olayın görüntüleri hala zihninizden geçip duruyordur. Ya da gelecekte olmasından korktuğun bir şey sana endişe veriyordur. Belki de yarınki iş görüşmesi ya da iş toplantısı için endişeleniyorsun. Hem şimdi de, hem geçmişte ya da gelecekte aynı anda bulunamazsın. Sahip olduğun ve bir şeyleri değiştirebileceğin tek zaman şimdidir.
Geçmişte olmuş ya da gelecekte olabileceklerin verebileceği zarardan çok daha fazlasını, bunları tekrar tekrar içimizde yaşayarak kendi kendimize veririz. Bir kez yaşadığımız ya da yaşayabileceğimiz bir olayı yüzlerce kez zihnimizde döndürür dururuz.
Geçmişin, bugün senin üzerinde gerçekte hiçbir gücü yok. Geçmiş yok artık. Canını fiziksel olarak acıtamaz. Dün karşında olan ya da şu an yanında olmayan birisi şimdi sana yumruk atamaz.
Şimdi kitabı okurken, aynı anda geçmişte yapmamış olmayı dilediğiniz birtakım şeyleri tekrar yaşıyorsanız, kendinizi okuduğunuz kitaba tamamıyla veremezsiniz. Kitaptan alabileceklerinizden kendinizi mahrum edersiniz. Şimdiyi yaşamazsanız, hayattan alabileceklerinizden kendinizi mahrum edersiniz.
Hepimizin istemediği şeyler olmuştur hayatında. Hepimizin geçmişinde hayal kırıklıkları var. Birçok şey beklediğimiz gibi gelişmedi. Pişmanlık duyacağımız şeyler yaptık. Ama geçmişi değiştiremeyiz, geri getiremeyiz. Geçmişi düşünmeye daldığınızda 'keşkeler' ve 'eğerler' a-rasında sonu olmayan bir yolculuğa çıkarsınız. Geçmişte olanları telafi edebilmenin bir yolu varsa, o da gereken dersleri alıp yolumuza devam etmektir.
Lisede öğretmen olan Ailen Saunders bir gün laboratuvara bir şişe süt ile gelir. Masasının tam köşesine herkesin görebileceği yere koyar. Öğrenciler süte bakıp dersle ne tür bir ilgisi olabileceğini merak eder. Birden bire Saunders eliyle hızla iterek, süt dolu şişeyi lavobaya düşürüp şişeyi parçalar ve arkasından bağırır; 'Dökülen sütün arkasından ağlamayın!'.
Bütün öğrencileri, geriye kalanları görmeleri için lavobaya baktırır ve şunları söyler; 'İyi bakın, çünkü bu dersi hayatınızın sonuna kadar hatırlamanızı istiyorum. O süt gitti. Lavabodan aşağı gittiğini görüyorsunuz. Dünyadaki hiçbir yaygara ve telaş bir damlasını bile geri getirmeyecek. Biraz dikkat ve düşünceyle kurtarılabilirdi. Ama artık çok geç. Yapabileceğimiz tek şey unutup, bir sonraki deneye geçmektir.'
Ne kadar adil olmasa da, kızgın da olsan, pişman da olsan, utanıyor da olsan, olumsuzluklar seni alt etmek istese de, birlikte olduğun kişi seni terk edip gitse de, hayatına devam etmelisin. Bir şeyi kaybettiğin zaman elbette kendini kötü hissedeceksin, canın yanacak. Ne olursa olsun, güçlü olup üzülmemen gerektiğini söylemek istemiyorum. İşini kaybettiğinde ya da birlikteliğin sona erdiğinde üzüleceksin, dünyan kararacak ve kendini umutsuz hissettiğin anlar olacak. Bundan daha doğal bir şey olamaz. Ama bir noktadan sonra hayatına devam etmeye karar vermelisin. Kendine acımayı bırakmalısın.
İyi şeylerin seni beklediğine inanmalısın. Olumsuz duyguların seni olduğun yerde tutmasına izin verme. Hayat bir kapıyı, başka ve daha büyük bir kapıyı açmadan kapatmaz. Sürekli olarak, 'neler yapabilirdim, hangi okula girebilirdim, şöyle olsaydı, ilişkim devam ediyor olsaydı, şu yatırımı yapabilseydim, bu kadar zaman kaybetmesey-dim.' diyerek vazgeçme. Dünün üzüntülerinin yarının umutlarını yok etmesine izin verme. Dün gitti, yarın gelmeyebilir. Geçmişin gitmesine izin verirsen, bugünü inançla ve beklentiyle yaşarsan, çok farklı yollar karşına çıkacak. Ama bunları karşılaman için devam etmen gerekiyor. Bugünü yaşaman gerekiyor. Birkaç hayal kırıklığının geleceğini yok etmesine izin verme.
Hepimiz hata yapmaya devam edeceğiz. Hepimiz insanız, hiçbirimiz mükemmel değiliz. Kendimizi affetmeyi öğrenmeliyiz. Her şeyi düzeltemeyiz. Telafi edilemeyecek bir şeyi telafi etmeye çalışmayın. Silkinip kendinize gelin ve yolunuza devam edin.
Belki de ilişkinize her şeyinizi verdiniz, fedakarlık yaptınız, zamanınızı verdiniz, paranızı verdiniz, kendinizi adadınız, ama yürümedi ve onca zamanı boş yere harcadığınızı hissediyorsunuz. Bunun daha fazla hayatınızı alt üst etmesine izin vermeyin. Yaşamınıza devam edin. Hayatın sizin için başka bir planı var. O yeni başlangıca doğru gitmelisiniz.
Girmeniz gereken yol karşınıza çıkacak. Bazen işlerin neden yürümemiş olduğunu anlayamıyoruz. Anlamasak da güvenmemiz gerekir. Hayat gereğini yapacak, bize doğru yolu gösterecek. Devam ederseniz, bu yolu bulabilirsiniz. Belki de planınıza fazlasıyla zaman, enerji ve para harcadınız ve kapının size kapandığını görüyorsunuz. Bunu geride bırakıp, sizin için daha iyi bir planın olduğuna güvenerek devam etmelisiniz. O anı, o günü en iyi şekilde değerlendirmelisiniz.
Her güne yeni bir başlangıç yapın. Geçmişte sıkışıp tutsak kalmayı reddedin. Geçmişinizin geleceğinizi mahvetmesine izin vermeyin. Hatalar yaptığınızda kendinizi affedin. Böylece yaşadıklarınızı arkanızda bırakabilirsiniz.
Gelecekte, olmasından endişe duyduğumuz şeyler vardır. Olabilecekler bize kaygı verir. Gelecek için dikkatlice düşünüp plan yaparak çalışacağız elbet- Ama bugün, olabilecekler için endişeleniyor olmamızın hiçbir faydası yok. Endişe gücümüzü emer ve dikkatimizi dağıtır. Gelecekten endişe ettiğinizde, yaptığınız işe kendinizi veremezsiniz, gücünüzü bir noktaya taşıyıp yaratıcı dehanızla temasa geçemezsiniz. Her şeye düz mantıkla bakarsınız. Korku harekete geçmenize engel olur. Bu da olası problemleri büyütür. Sağlıklı düşünemezsiniz, duygularınızla hareket etmeye başlar ve bu da istenmeyen gelişmelerle sonuçlanır. Endişelendiğinizde, o endişe ettiklerinizi bir şekilde hayatınıza çekersiniz. Strese girersiniz ve ciddi sağlık sorunlarıyla karşılaşabilirsiniz. Endişe coşkunuzu hapseder, hayatı kendinize zehir edersiniz. Bunun yerine endişe ve korkuyu, geleceğe hazırlanmak için bir itici güce dönüştürün.
Gelecek ya da olabilecekler hakkında endişeleniyor olabilirsin, ama olabilecekleri tekrar tekrar zihninde yaşamanın bir yararı olmayacak. Düşünsel daireler çizmek yerine bir plan yapıp bu planı uygulamaya koyabilirsin, ama sadece oturup endişelenerek, olası karamsar senaryoları zihninde sürekli oynatarak hiçbir yere varamazsın.
Gelecekte olabilecekler hakkında endişelendiğinizde, kendinize 'En kötüsü ne olabilir?' sorusunu sorun. Bunu kabul edin ve bütün gücünüzle durumu iyileştirmeye çalışın.
Geleceğe hazırlanabilmenin en iyi yolu bugünü en iyi şekilde değerlendirmektir.
Hayatımız beklemekle geçer. O ilk bisikletimizin alınmasını bekledik. Yaz tatillerinin gelmesini bekledik. On sekiz yaşında olmayı büyük bir özlemle bekledik. Sevgilimizin olmasını bekledik. Hayat o zaman başlayacaktı. Okulu bitirmeyi bekledik. Böylece para kazanabilecektik. İş bulmayı bekledik. Para kazanmaya başladık. Artık aşık o-lup evlenecek birini beklemeye koyulduk. Tek bekleyen biz değildik. 'Bir evlensen de mürüvvetini görsek.' dedi anne bahalarımız. Derken anne babalarımız torunlarını beklemeye koyuldular. 'E hadi artık, ne zaman torunlarımızı seveceğiz. Ve çocuklarımız olur. 'Şu gece uyanmaları bir kesilse!' 'Çocuklar okula hayırlısıyla bir başlasalardı.' Çocukları evlendirip evden gittiklerinde kendimize zaman ayırabilecektik. Yani hep mutluluğu bekleyerek, yaşamı erteleyerek, yarını bekleyerek hayatımız geçer.
Yaşadığınız günleri dolu dolu yaşayın. Hayattan keyif alıp mutlu olmayı öğrenin. Bunun için bir şeyin olması gerekmez. Hayatta olmanız ve mutlu olmaya karar vermiş olmanız yeterli. Yataktan coşkuyla kalkın. Hayat, yaşadığınız saniyelerin, dakikaların, saatlerin ve günlerin toplamıdır. Hayat, şu yaşadığınız andır, dün yaşadığınız ya da yarın yaşayabileceğiniz bir şey değildir. Bugünü yaşamayı unutmayın. Hayatı beklerken, hayatı ıskalamayın.
Bulunduğunuz anı yaşadığınızda, hayattan daha çok zevk alırsınız. Kendinizi güçlü hissedersiniz, çünkü enerjinizi şu anda var olmayan zaman dilimlerine bölmemiş olursunuz. Bulunduğunuz anı yaşadığınızda, olumsuzlukların gölgesinden kurtulursunuz. Hayatınızdaki telaş yok olur, her şey yerli yerine oturur. Kendinizden uzaklaşmazsınız. Size inanılmaz bir dinginlik ve duruluk verir. Hayatı ve kendinizi daha çok hissedersiniz.
Şimdiyi yaşadığınızda, karşılaştığınız sorunlarla ne yapmanız gerektiği konusunda net bir düşünceniz olur. Hangi adımları atacağınızı bilirsiniz. Plan yapıp kendinizi yaptığınız işe verdiğinizde, sonuçla ilgili bir kaygı taşımadığınızda, her şeyinizi yaptığınız işe akıtırsınız. Muhteşem bir iş çıkarırsınız.
Yarına hazırlanmak için gün be gün sabırla çalışmalısınız. Her günü kendi içinde yaşamalısınız. Doğanın bir ritmi, bir dengesi vardır. Her şeyin bir zamanı vardır. Su topraktan, akarsulardan, göllerden ve denizlerden buharlaşıp gökyüzüne yükselir. Daha sonra yağmur olarak yeryüzüne döner. Hiçbir şey yoktan var olmaz, var olan yok olmaz. Sadece şekil değiştirir. Sen de geçmişi ve geleceği bugüne taşımadan, bulunduğun anı yaşayıp elinden geleni yaparsan, doğanın kanunu işliyor olacak. Yaptıkların sana daha güzel bir yaşam olarak geri dönecek.

Bundan şüphen olmasın.

Tanrı'yla aynı fikirde değilim
İntihar edenlerin
Cehenneme gideceği konusunda.
Kainatın yaratılışına
Katılmaktan bıktığımda ruhum,
İntihar edeceğim bende
Denenmemiş bir yolla.

Nerdeyse bütün akıllı kalpler
İntihar edip siktir çekmiş yeryüzüne.

Ben ateist değilim, babasıymış gibi
Tanrı'ya küsen bir çocuğum.
Eğer Tanrı intihar edenleri ve Nietzsche'yi
Cehenneme gönderirse
Cehennemde yanmayı tercih ederim bende,
Tanrı dürüstlüğü sever.

 Tanrı'nın hayal gücünü beğenmiyorum.

Ben Tanrı olsam
Peygamberler göndermez
Direk konuşurdum insanlarla.

Ben Tanrı olsam
Hitler'i iyi kalpli bir Yahudi olmakla cezalandırırdım,
Yahut yetenekli bir yazar yapardım onu.
İçindeki kötülüğü insanlara değil
Tuvallere boşaltırdı

Ben Tanrı olsam
Devletler yok olur
Gül kokulu bireyler var olurdu sadece
Atlar çılgın zamanlar koşardı.

Ben Tanrı olsam
Düşünce gücüyle herkesin
İstediği karakter olmasını sağlardım,
Dünya bir şiirin
Yaratılım sürecine dönüşürdü böylece.

Ben Tanrı olsam intihar ederdim
İnsanlarla birlikte
Acı çekmeyi öğrenemediğim için.

Bizler

Sizler özel değilsiniz,
Sizler güzel ya da eşi benzeri olmayan
Kar tanesi de değilsiniz,
Sizler işiniz değilsiniz,
Sizler paranız kadar değilsiniz,
Bindiğiniz araba değilsiniz,
Kredi kartlarınızın limiti değilsiniz,
Sizler iç çamaşırı değilsiniz,
Sizler her şey gibi çürüyen birer organik maddesiniz...
Bizler bu dünyanın şarkı söyleyip dans eden yeri geldiğinde dalga geçen yeri geldiğinde gülüp geçen pislikleriyiz.

Tarihin Ortanca Çocukları

Bizler tarihin ortanca çocuklarıyız. Bir amacımız ya da yerimiz yok, ne büyük savaşı yaşadık ne de büyük buhranı. Bizim savaşımız ruhani bir savaş, en büyük buhranımız ; hayatlarımız.

İstediğimi üç şekilde elde ederim ;


1)Evet derim ve istediğimi alırım.
2)Hayır derim ve daha iyisini alırım.
3)Beklerim ve en iyisini alırım.

Bi baksana.

Eğer bunu okuyorsan, bu uyarı senin için.


Bu anlamsız fakat güzelce beslenmiş kelimeleri okuduğun her an hayatından harcanan diğer bir saniye demek.
Yapacak işlerin yok mu?
Hayatın gerçekten bu kadar boş mu da bu anları daha iyi geçirebileceğin bir yol düşünemiyorsun?
Apartmanından dışarı çık.
Karşı cinsten biriyle tanış.
Lüzumsuz alışverişi ve mastürbasyonu bırak.
Yaşadığını kanıtla.
Eğer insanlığını ispat edemezsen, bir istatistik olarak kalacaksin.
Düşünmen gereken her şeyi düşünür müsün?
Düşünme!
Okuman gereken her şeyi okur musun?
Okuma!
Sana alman gerektiği söylenen her şeyi satın alır mısın?
Alma!


Artık uyarıldın.

+Peki ne iş yapıyorsun?

-Gangsterim.
+Cidden ne iş yapıyorsun?
-Rap şarkıcısıyım.
+Ben ciddiyim Marcus,işin ne?
-Gangster rapçiyim.

Gerçek şu ki

İnsan hep sevdiklerini öldürür derler ya; aslına bakarsanız insanı öldüren de hep sevdiğidir.

Saçmalık

Bir insan ancak gerçekten dine dayalı bir ülkeye gidene kadar dindardır.Daha sonra her şeyi masraflar,makineler ve asgari bir ücret olur.

Zaman

Zaman büyük bir öğretmendir ; ne yazık ki bütün öğrencilerini öldürür.

Flaman Atasözü

Sarhoşken söylenen şeyler önceden düşünülmüştür.

Pişmanlık

Sevdiğimiz insanlar hakkında bilmek istemediğimiz o kadar çok şey var ki...

Seçimini Yap

Hayatta sevdiğin her şey sana sırt çevirecek ya da ölecek.
Hayatta yarattığın her şey bir kenara atılacak.
Hayatta seni gururlandırmış ne varsa hepsi çöpe gidecek.

Anlat dedim ona aşkın dört halini ;

Kimi der ” hiç bırakmam ” , durmaz ki yanında.

Kimi der ” bana güvenme” , gider hep kendi yolunda.

Kimi der ” aşkım sönmez” , yanmaz ki en başından.

Ben çok başka sevmişim, kal kollarımda.

Bela

Bazen bir şey yapar ve belanızı bulursunuz.Bazen de yapmadığınız şeyler size belanızı buldurur.

Tüketim Canavarları

Kaç kuşaktır insanlar nefret ettikleri işlerde çalışıyorlar,neden?
Gerçekte ihtiyaç duymadıkları şeyleri satın alabilmek için.

Endişelenmek

Endişelenmek aptalcadır.Tıpkı bir şemsiyeyle dolaşıp yağmur yağmasını beklemek gibi.

Günü Yaşamak

Çok zaman önceydi. O kadar zaman önceydi ki zaman diye bir şey yoktu. 

İnsanlar güneş doğup batıncaya kadar yaşıyorlardı hayatı. Bir daha hiç olmayacakmış gibi dolu ve anlamlı. Derken zaman diye üç parçalı bir şey icat etti insan. Bir parçasına dün dedi, diğer parçasına bugün, öteki parçasına da yarın.  


Sonra fesat karıştı zamana ve insan bugünü unuttu. Dünü düşünüp pişman oldu, yarını düşünüp telaşlandı; ama işin ilginç tarafı tüm telaş ve pişmanlıkları güneş doğup batıncaya kadar yaşadı. Farkında olmadan rezil etti bu gününü.


Oysa yarın, bugüne dün diyor, dün de bu gün için yarın diyordu. Bir türlü beceremedi. Bir eliyle yarına, diğer eliyle düne yapıştı. Bu günü eline yüzüne bulaştırdı… Mutsuz oldu insan. Ve ne gariptir ki yarının telaşını da, dünün pişmanlığını da hep bugün yaşadı; ama bugünü hiç yaşayamadı.
Ne yarın ne de dün.


Can Dündar

Mutluluk

Uzun bir süre güzel hayat başlamak üzere diye düşündüm.
Gerçek güzel hayat!
Ama hep bir engel daha vardı önde.
Öncelikle yapılması gereken bir şey,
bitmemiş bir iş,
tamamlanması gereken bir hizmet,
ödenecek bir borç...
Hemen sonra güzel hayat başlayacak.

Sonunda uyandım ki, hayat zaten bu engeller.
Bu perspektif;
mutluluk için bir yol olmadığını,
bilakis mutluluğun kendisinin asıl yol olduğunu
görmeme yardımcı oldu.
Öyleyse yaşanan her anın keyfini çıkarmalı ve
bu anlar, paylaşılacak özel biri ile geçirildiğinde
daha da çok keyfi hissedilmeli.
Zamanın kimseyi beklemediğini unutmamak lazım.

Öyleyse, daha fazla mutlu olmak için;
okulun bitmesini, okula gitmeyi,
on kilo vermeyi, altı kilo almayı,
çocuk sahibi olmayı,
çocukların büyüyüp evden ayrılmalarını,
işe başlamayı, emekli olmayı,
evlenmeyi, boşanmayı,
Cuma akşamını, Cumartesi sabahını,
yeni araba-ev almayı,
yeni arabanın-evin borcunun bitmesini,
baharı, yazı, sonbaharı, kışı,
ayın birini, on beşini,
şarkınızın radyoda çıkmasını,
ölmeyi, yeniden doğmayı beklemeyin.

Mutluluk bir hedef değil yoldur.

Alfred D'Souza

Yaşamı Ertelemek

Beni her ölüm etkiler
tanımasam bile üzülürüm
yitirilmiş ümitlere...
Hiç gerçekleşemeyecek ideallere...

Yaşanmamış sevgilere üzülürüm
bu yüzden korkarım yaşamı ertelemekten
ne yapılması, ne söylenmesi gerekiyorsa
söylenmeli, yapılmalı

seviyorsanız, sevdiğinizi bugün söyleyin
sevdanızı bugün yaşayın
işinizde yapılacak ne varsa bir an önce yapın
yarın çok geç olabilir
bir anda bitebilir her şey
yaşamak için acele edin bence
kısa yaşamışlıklar, yaşamamışlıklardan daha iyidir
geriye dönüp baktığınızda, keşkeler çoğunlukta olmasın
uzun vadeli hedefler için bile bugünden harekete geçmeli
yarınlar çok uzakta olabilir

daha okulda başlamıyor muyuz ertelemeye yaşamı
ilk hedef kolej, sonra üniversite
hep yarına yatırım bugünü sonra
yaşamamacasına
işe gireyim sonra...
Evleneyim sonra...
Çocuklar büyüsün sonra...
emekli olayım sonra....
sonra...
sonra...
sonra...

bir sürecin başında, ortasında yaşam her an sona erebilir
sonrası olmayabilir
fedakarlıklar güzel ama
unutmayalım (herkes kendi hayatını yaşar)

İnsanlar yaşadıkça yaşlandığını düşünür,
aslında insanlar yaşamadıkça yaşlanır...
Sevgileri yarınlara bıraktınız
çekingen, tutuk, saygılı.
Bütün yakınlarınız
sizi yanlış tanıdı.

Bitmeyen işler yüzünden
Siz böyle olsun istemezdiniz
bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi
kalbinizi dolduran duygular
kalbinizde kaldı

siz geniş zamanlar umuyordunuz
çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek.
Yılların telaşlarda bu kadar çabuk
geçeceği aklınıza gelmezdi.

Gizli bahçenizde
açan çiçekler vardı,
gecelerde ve yalnız.
Vermeye az buldunuz
yahut vakit olmadı

Behçet Necatigil

Diyar-ı küfrü gezdim beldeler kâşâneler gördüm 
Dolaştım mülk-i İslâmı bütün vîrâneler gördüm.

Düşünün Bir..

Bu yılınızı iyi geçirdiniz mi?
Sağlıklı olduğunuz için hiç sevindiniz mi?
Bu yıl hiç gün ışığı ile uyandınız mı?
Kaç kez güneşin doğuşunu izlediniz?
Bir neden yokken kaç kişiye hediye aldınız?
Kaç sabah yolda bir kediyi okşadınız?
Bu yıl yeni doğmuş bir bebek parmağınızı sıkıca tuttu mu hiç?
Ve siz onu hiç kokladınız mı?
Yaz gecelerinde ne çok yıldız olduğuna hiç şaşırdınız mı?
Kendinize bu yıl kaç oyuncak aldınız?
Kaç kez gözlerinizden yaş gelinceye kadar güldünüz?
Yaşlı bir ağaca sarıldınız mı bu yıl?
Çimlere uzandığınız oldu mu?
Çocukluğunuzdan kalan bir şarkıyı söylediniz mi hiç?
Hiç suda taş kaydırdınız mı bu yıl?
Kaç kez kuşlara yem attınız?
Bir çiçeği dalındayken kokladınız mı?
Bu yıl kaç kez gökkuşağı gördünüz?
Ya da hediye alan bir çocuğun gözlerindeki ışığı?
Kaç kez mektup aldınız bu yıl?
Eski bir dostunuzu aradınız mı hiç?
Kimseyle barıştınız mı bu yıl?
Aslında mutlu olduğunuzu kaç kez farkettiniz bu yıl?
İyi bir yılın, bunlar gibi birçok 'küçük şeye'e
Bağlı olduğunu hiç düşündünüz hiç?
Yayılın çimenlerin üzerine..... acele edin....
Er veya geç... çimenler yayılacak üzerinize!...
Sağlıklı ve mutlu güzel yıllara….Yeni yılınız kutlu olsun.